King Iso, de zoutige rapper en producer uit Omaha, Nebraska, is terug in de game met zijn zevende album, bijna twee jaar na zijn laatste release. Deze veteraan van de hiphopscene gooide zichzelf op de kaart als protegé van San Diego’s rapmachine Twisted Insane en knalde zijn eerste twee albums, *The Insanity Plea* en *Autophobia*, op de streets via Brainsick Muzik. Helaas stond de vibe tussen hen op een gegeven moment op scherp, maar Iso bleef niet bij de pakken neerzitten. Hij sloeg snel zijn eigen pad in met de independent release van *DeMenTia* in 2018. Toen hij in het daaropvolgende voorjaar tekende bij Strange Music, was het duidelijk dat Iso klaar was om de wereld te veroveren. Zijn debuut op hun powerhouse label, *World War Me*, sloeg in als een bom en werd een klassieker in hun catalogus. De follow-ups, *Get Well Soon* en *iLLdren*, waren net zo impactful en lieten zien dat dit niet zomaar een gewoon muziekproject was, maar een kijkje in de mind van King Iso, aka The Ghetto Psycho.
Als we naar de nieuwe plaat kijken, trapt “Law 6126” af met een ode aan de ghetto’s wereldwijd. Iso vertelt over de struggles om de staat Nebraska te overtuigen dat hij niet echt psycho is, over een zelf-geproduceerde trappy vibe. “Element” komt next en pakt de enviro waar hij opgroeide. Snake Lucci springt op “Butcher Knife” en het duo rockt een combi van trap en rock, terwijl ze praten over de hustle in het midden van het land. Samen met Matt Phoenix dropt hij “Hell’s Architect”, waar ze de lichten willen aanhouden voor hen die hen nodig hebben.
Starlito hopt in op “Giving Down”, waarin ze proberen te liften voor hun kids. Na een korte skit, levert “Check” een spookachtige trap sound terwijl Iso face-to-face staat met de dood en er nonchalant mee dealt. “Beat Box” is een flashback naar de G-funk era met een blitse talk over jaloezie, en “Crash Out” met de swaggy hyphy-vibe featuring de legendarische E-40 rapt over het gevecht met ongecontroleerde woede.
Het album barst verder met tracks als “S.D.G.A.F. (Still Don’t Give a Fuck)” featuring Kuniva die in zijn rawness niks geeft om haters. Iso duikt in de dark trap met “Trip”, verlicht door chaos die hij in de wereld ervaart. De track “Bloody” heeft een apocalyptische feel, perfect passend bij de dingen die Iso liever zou vergeten, en dan blaast hij dikke rookwolken op “High”, terwijl hij de topklasse blunts rolt.
Opmerkelijk is ook het eerbetoon op “Travis O’Guin”, waarin Iso de Strange Music CEO en oprichter de welverdiende eer betuigt. “Talk to Me” mikt op een intieme setting, waarin Iso zijn chick vertelt dat hij even out is om cheddar te tellen.
In “Normal” zet King Iso de afsluiting van het album in met de boodschap dat ieders quirks eigenlijk heel normaal zijn, terwijl het title track de kern van het album omarmt met een bonkende trap beat. “Against the World” geeft een emotionele shout out naar zijn fam, en samen met Taebo tha Truth op “W.O.O.T.S. (Writ Out Of The Script)” zorgen ze ervoor dat niemand vergeten mag worden in de rap game.
King Iso heeft zich opnieuw bewezen als een licht in de duisternis – of misschien eerder dé flits in de nacht. Hij blijft zijn unieke geluid ontwikkelen, met meer live instrumentatie die zijn beats naar een hoger niveau tilt. En met dit project acht hij het als zijn belangrijkste werk tot dusver, een lyrische slachting zo groot dat je je haast afvraagt of zijn goggle van gezond verstand ooit nog hetzelfde zal zijn. Score? Dikke 9/10, puur zout!
#hhz #houhetzout #hiphop #kingiso #ghettopsycho #nieuwalbum
